Ρωτήσαμε 5 Κύπριους τι έλεγαν πως ήθελαν να γίνουν όταν θα μεγάλωναν!

• “Εγώ ήθελα πάντα να ασχοληθώ με την ψυχολογία ή τα μαθηματικά. Περισσότερο με την ψυχολογία, αλλά και τα μαθηματικά μου άρεσαν πάρα πολύ. Πίστευα όμως, ότι αν σπούδαζα ψυχολόγος ή μαθηματικός, δεν θα έβρισκα εύκολα δουλειά. Έτσι και επέλεξα να σπουδάσω λογιστική που έχει σχέση με αριθμούς. Τότε, όταν πήγα για σπουδές, ήταν ένας κλάδος με πολλή ζήτηση!”

• “Από μικρός ήθελα να γίνω αρχιτέκτονας, αλλά πώς κατέληξα φυσιοθεραπευτής; Έκανα πρωταθλητισμό στο καράτε για πολλά χρόνια. Όταν ήμουν 17 ετών, είχα ένα σοβαρό τραυματισμό στους μύες του μηρού και στους κοιλιακούς μου και χρειάστηκε να κάνω επέμβαση. Μετά την επέμβαση έκανα φυσιοθεραπεία για λίγο καιρό. Λόγω της στενής επαφής που είχα με τη φυσιοθεραπεία, αποφάσισα ότι ήθελα να το ακολουθήσω επαγγελματικά.
  Σχετικά με την αρχιτεκτονική, μου αρέσει να δίνω τις ιδέες και τη βοήθεια μου σε φίλους και γνωστούς όταν τις χρειαστούν. Μου αρέσει να βοηθάω τους ανθρώπους, αλλά το να θεραπεύω τους ανθρώπους με τα χέρια μου είναι κάτι άλλο. Έτσι, αποφάσισα να ακολουθήσω το μονοπάτι της φυσιοθεραπείας και της ρεφλεξολογίας, και τις θεραπευτικές τέχνες όπως τη γιόγκα – και αγάπη προς την πλάση!”

• “Από τον καιρό του λυκείου, όταν είχαμε να επιλέξουμε τα μαθήματα και τις σχολές μας, εγώ ήξερα ότι ήθελα να ειδικευτώ σε κάτι που να μπορώ να βοηθάω παιδιά. Έτσι, ήθελα να σπουδάσω λογοθεραπεία στην Κύπρο. Τα πράγματα τελικά, δεν μου ήρθαν όπως τα φανταζόμουν, αφού το Πανεπιστήμιο Κύπρο δεν πρόσφερε τον κλάδο της λογοθεραπείας. Τα δίδακτρα στα ιδιωτικά πανεπιστήμια ήταν αρκετά υψηλά γι’ αυτό κι ήθελα να σπουδάσω στο Πανεπιστήμιο Κύπρου.
  Εν τέλει, είχα επιλέξει τον κλάδο της διοίκησης επιχειρήσεων και κατάφερα να περάσω. Παρόλο που επέλεξα να σπουδάσω κάτι που δεν ήθελα, δεν μετανιώνω καθόλου για την επιλογή μου και πιστεύω ότι αυτός ο τομέας μου ταιριάζει!”

• “Από μικρή ασχολήθηκα με τον αθλητισμό κυρίως το τένις, αλλά όταν ήμουν 12 χρονών παρακολούθησα μαθήματα χορού και εκεί ξεκίνησαν όλα… Αρχικά άρχισα με σύγχρονο μπαλέτο, μετά με λατινοαμερικανικούς χορούς και στη συνέχεια γνώρισα και τα υπόλοιπα είδη χορού. O χορός είναι πολύ σημαντικός για ‘μένα – θυσίασα πολλά και δεν το μετανιώνω, ακόμη και τώρα που δεν ακολούθησα το χόμπι μου ως καριέρα. Μετά από ένα σοβαρό, αλλά ελαφρύ τραυματισμό που είχα, δεν σκέφτηκα στιγμή να παρατήσω τον χορό για κανένα τραυματισμό και κανένα αρνητικό σχόλιο. Στο τέλος ακολούθησα τη συμβουλή των γονιών μου να συνεχίσω τις σπουδές μου και μετά αν ακόμη το επιθυμώ τόσο πολύ, να συνεχίσω τον χορό. Και αυτό έκανα! Ξεκίνησα δειλά-δειλά τις σπουδές μου, ενώ ταυτόχρονα συνέχιζα τον χορό.
  Μέσα από το πτυχίο των Πολιτικών Επιστημών, ανακάλυψα και άλλες πτυχές του εαυτού μου, έτσι αποφάσισα να κρατήσω πράγματα που αγαπώ στη ζωή μου, όπως ο χορός. Μπορεί να μην έχω πτυχίο στον χορό, αλλά έχω πάθος και θέληση που αυτά τα 2 τα εξισορροπούν όλα.”

Και στην τελική, αν δεν έχεις πτυχίο δεν σημαίνει πως δεν μπορείς να συνεχίσεις κάτι στη ζωή σου, αν το αγαπάς.

• “Από μικρός έβλεπα ντοκιμαντέρ και μου άρεσαν πολύ. Είχα ξεκινήσει λοιπόν μια ταινία με τον κολλητό μου με τίτλο “The Backyard Reels”. Παρόλο που δεν καταφέραμε να ολοκληρώσουμε την ταινία, είχα συνειδητοποιήσει τότε ότι ήθελα να ασχοληθώ επαγγελματικά με τον κινηματογράφο. Όταν σπούδαζα στο Plymouth της Αγγλίας με το πρόγραμμα Erasmus+ αποφάσισα ότι ήθελα να γίνω Wildlife Filmmaker, κι αυτό θα κάνω με το τέλος των σπουδών μου!”

Όπως είδες ο Κωνσταντίνος ήξερε από μικρός τι ήθελε και το κυνήγησε. Τα υπόλοιπα παιδιά, αν και έχουν αλλάξει σχέδια στην πορεία, δεν έχουν μετανιώσει για τις αποφάσεις τους και είναι ευτυχισμένοι με αυτές!

Εσύ ακολούθησες το όνειρο που είχες μικρός;