Πήρες το Πτυχίο Λίζα! Ε και; Τώρα; Πού πας ρε Λίζα;
Καιρός να βάλεις τη ζωή σου τε τάξη, αλλά ΠΡΟΣΟΧΗ! Όταν λέμε τάξη δεν εννοούμε αίθουσα διδασκαλίας και πάλι.
Καλό το πτυχίο και οι σπουδές με ό,τι συνεπάγεται αυτό, αλλά πρέπει να κοιτάξεις λίγο την μετέπειτα ζωή σου. Θα τρως βιβλία;
Εδώ που τα λέμε δεν έχει και άδικο ο τραγουδοποιός Μακεδόνας. Το Πτυχίο δεν μπαίνει στ’ αρχείο. Όλα καλά, τελειώσανε τα τέσσερα χρόνια σπουδών και είσαι έτοιμη. Έτοιμη για ποιο πράγμα; Εδώ αρχίζει η οικογενειακή μουρμούρα μετά παππούδων και κλάδων!
Δεν θα σου δώσει η γνώση φαγητό, κακά τα ψέματα, ειδικότερα στις μέρες μας. Θα ψάχνεις για δουλειά και το πιο πιθανόν να μπεις και εσύ στη λίστα με χιλιάδες ανέργους. Εσύ όμως επιμένεις για μεταπτυχιακό. Εκεί! Δεν ακούς τις συμβουλές από τους μεγαλύτερους σου. Θες μεταπτυχιακό σε ένα από τα καλύτερα Πανεπιστήμια, να συνεχίσεις τη φοιτητική ζωή, να ανοίξεις νέους ορίζοντες , να γνωρίσεις καινούριους κόσμους και πολιτισμούς. Να ωριμάσεις μακριά από τα στενά όρια της πατρίδας σου, μακριά από τους υπερπροστατευτικούς γονείς σου. Να κάνεις φίλους, να κοιμηθείς σε άλλα μέρ, σε άλλες θάλασσες, να ταξιδέψεις, να γευτείς, να ακούσεις, να μιλήσεις. Να γνωρίσεις τον ΕΡΩΤΑ της ζωής σου. Ναι, ναι αυτό έχεις κατά νου, δε με γελάς! Να επιστρέψεις, αν επιστρέψεις, να γίνεις μεγαλοδικηγόρος, να έχεις δικό σου χημείο, γραφείο ψυχολογικής στήριξης. Να γίνεις ο καλύτερος μικροβιολόγος, γυναικολόγος, κτηνίατρος. Να έχεις τη δύναμη να λες ναι και να είναι ναι, να λες όχι και να είναι όχι. Να χαίρεσαι με τα χρήματα που θα πάρεις ακόμα πιο πολλά ταξίδια και περιπέτειες με τον σύντροφό σου. Να αγοράσεις ένα πολύ ωραίο αυτοκίνητο που θα σε συντροφέυει στις βόλτες στο βουνό. Να γελάς, να χαίρεσαι, να είσαι μορφωμένη, να έχεις πυγμή.
Και ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙΣ. Φεύγεις για εξωτερικό με μεταπτυχιακές σπουδές, γνωρίζεις τον μεγάλο σου έρωτα σε μια από τις συνοικίες της πόλης όπου διέμενες και αρχίζει η περιπέτεια. Συναντίεστε με φίλους ανά τακτά χρονικά διαστήματα, γιατί μην ξεχνάμε είναι και το διάβασμα! Πίνετε, διασκεδάζετε, χορεύετε, γελάτε. Πάτε μαζί Πανεπιστήμιο, μοιράζεστε τα ίδια θέλω και ανησυχίες. Κλαίτε μαζί, γελάτε μαζί, χαιδεύετε ο ένας τον άλλο, ερωτοτροπείτε. Βγαίνεις με φίλες, ψωνίζετε, αναλύετε το χωρισμό της φίλης σας, την επανασύνδεση της, την επιτυχία της στην καινούρια της δουλειά, την αποφοίτηση σου! Λες να μείνεις και ένα μήνα παραπάνω και μετά να επιστρέψεις. Να σου όμως που χτυπά το τηλέφωνο:
– Γλυκιά μου, πότε επιστρέφεις;
– Θεία, είπα να μείνω ακόμα λίγες μερούλες ακόμη. Περνάμε υπέροχα τώρα που δεν έχω διάβασμα.
– Μπράβο αγάπη μου.. Χωρίς να θέλω όμως να σε τρομάξω δεν νομίζεις οτι είναι καλύτερα να επιστρέψεις σύντομα;
– Γιατί καλέ θεία; Έγινε κάτι και βιάζεσαι τόσο;
– Καλή μου, να, ο πατέρας σου ξέρεις, έχει μεγαλώσει.
– Χαχα, γι’ αυτό με παίρνεις; Του πήρα το δώρο για τα γενέθλια του. Θα το δώσω μόλις επιστρέψω.
– ……… Δεν θα υπάρξουν άλλα γενέθλια για εκείνον γλυκιά μου.
_________________________________________________________________________
Πού πάς Λίζα; Ποια είναι η ζωή που ετοιμάζεις; Η ζωή είναι τόσο σύντομη όσο μια αναπνοή.
Μη μένεις μακριά από τα όνειρα σου, αλλά μη ξεχνάς πώς για να κάνεις εσύ σήμερα όνειρα, κάποιοι άλλοι σε έφεραν σε αυτό το κόσμο. Δείξε τους Αγάπη και μην αφήνεις τα δικά σου θέλω να επισκιάζουν τα θέλω αυτών που σε μεγάλωσαν. Όσο ανύμπορος και αν είσαι να δέιξεις αγάπη, μπορείς να τα καταφέρεις αν αφήσεις τους εγωισμούς κατά μέρος. Να αντιληφθείς πώς η ζωή είναι τραγική, αλλά συνάμα υπέροχη και πώς αν κάποια στιγμή σε απογοητεύσει, δεν ευθύνεται αυτή αλλά εσύ.
Αυτά είναι τα δικά σου όνειρα! Τα όνειρα κάθε έφηβης που τελειώνει τις σπουδές και θέλει να πετάξει μακριά σαν πουλί που είναι έτοιμο να φέρει την Άνοιξη. Τα όνειρα μας! Ξεχνάμε όμως το βασικό: Υπάρχουμε γιατί υπάρχουν! Ακόμα και αν έφυγαν από τη ζωή υπάρχουν, και οφείλουμε να φτιάξουμε και εμείς τη δική μας οικογένεια. Να βρούμε τον σύντροφο που ακόμη και με τρία, τέσσερα παιδιά, θα ανεχτεί τις πολλές ώρες διαβάσματος που απαιτεί το μεταπτυχιακό στα 30 στα 40, γιατί η γνώση είναι δύναμη και δεν έχει όριο ηλικίας!
