Στο σημερινό μου άρθρο θα περιγράψω μια προσωπική εμπειρία, με κύριο σκοπό να περάσω κάποια μηνύματα σε άντρες, αλλά κυρίως σε γυναίκες που επιθυμούν να αδυνατίσουν. Μια τέτοια προσπάθεια χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, γιατί μπορεί να καταστεί εξαιρετικά επικίνδυνη.
Η δική μου ιστορία
Από μικρή είχα περισσότερα κιλά απ’ ότι θα έπρεπε, με αποτέλεσμα να με κοροϊδεύουν αρκετοί συμμαθητές, και όχι μόνο, από το δημοτικό μέχρι και το γυμνάσιο. Έτσι, μπαίνοντας πλέον στην εφηβεία, στην τρίτη γυμνασίου, ήθελα να χάσω κάποια κιλά. Όλως τυχαίως, πήγα σε ένα διαιτολόγο και έτσι έχασα σταδιακά, περίπου 10 κιλά, αρχίζοντας και τη γυμναστική. Έτσι πλέον ήμουν σε φυσιολογικά επίπεδα. Όμως, μετά από 1-2 χρόνια τα κιλά ξαναήρθαν.
Για να μην τα πολυλογώ, το καλοκαίρι μετά την δευτέρα λυκείου, πήρα ξανά την απόφαση να αλλάξω, να χάσω ξανά τα κιλά ώστε να νιώθω καλύτερα με τον εαυτό και το σώμα μου. Αυτό προσπάθησα να κάνω, αλλά η κατάσταση είχε ξεφύγει! Μια απλή και αγνή προσπάθεια να χάσω τα κιλά, μετατράπηκε σε ένα ψυχολογικό μαρτύριο. Τι εννοώ;
Από 64 κιλά έφτασα στα 50 μέσα σε 2 μήνες! Ήμουν 1.70 και 50 κιλά!! Αυτό είχε συνέπεια να φαίνομαι υπερβολικά λεπτή για το ύψος μου.
Έτσι όταν τα σχολεία άνοιξαν, τόσο οι συμμαθητές όσο και οι καθηγητές μου με είδαν εντελώς διαφορετική. Από τότε άρχισε ένα ψυχολογικό μαρτύριο. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που άρχισαν τα “πώς;“, τα “γιατί;“, τα “τρως;“, “πόσο τρως;” και άλλες πολλές ερωτήσεις. Το χειρότερο απ’ όλα ήταν το προστακτικό “τρώγε“. Το παράξενο είναι ότι έτρωγα, αλλά το πρόβλημα ήταν ότι έτρωγα φαγητά που είχαν λίγες θερμίδες.
Δεν συνειδητοποιούσα πόσο λεπτή έγινα! Συνεχώς με κυριαρχούσε ο φόβος, μήπως το κάθε τι που τρώω μπορεί να μου προσθέσει κιλά.
Οι ερωτήσεις από τους πάντες ήταν καταιγιστικές, με αποτέλεσμα να νιώθω μεγάλη πίεση. Η πίεση, όμως, ήταν διττή, δηλ. προερχόταν από 2 πηγές. Η πρώτη ήταν η πίεση από τα κοντινά μου πρόσωπα, τα οποία είχαν την έγνοια ότι πρόκειται να φτάσω σε στάδιο ανορεξίας. Τότε διαβεβαίωνα τους πάντες ότι είμαι καλά και ότι τρώω, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσα έμμεσα να τους πω να σταματήσουν να μου επαναλαμβάνουν τα ίδια γιατί η πίεση ήταν αφόρητη. Ήξερα ότι κάποιοι ανησυχούσαν για ‘μένα, αλλά δεν μπορούσαν να καταλάβουν ότι το πρόβλημα ήταν ψυχολογικό. Έτσι φτάνουμε στην δεύτερη πηγή πίεσης: ο ίδιος μου ο εαυτός.
Ο εαυτός μου αντί να είναι φίλος, συμπαραστάτης και αρωγός, μετατράπηκε σε εχθρό μου. Τι εννοώ; Ότι το μυαλό μου είχε μετατραπεί σε ένα κινητό μετρητή θερμίδων. Προγραμμάτιζα τη ζωή και τις εξόδους μου σκεπτόμενη το φαγητό. Αυτό που έκανα, δηλαδή, ήταν να μην πηγαίνω σε τόπους που δεν θα έβρισκα κάτι να φάω από αυτά που είχα εγώ στο μυαλό μου. Ξέρω ότι ακούγεται παράλογο και παρανοϊκό αλλά αυτός ήταν ο λόγος που απομακρύνθηκα από τους φίλους μου και στην ουσία κλείστηκα στον εαυτό μου. Δεν ένιωθα καλά στην ιδέα και μόνο ότι όλοι θα με επικρίνουν για την συμπεριφορά μου που ήταν όντως λίγο παράξενη. Έτσι προσπάθησα να μην είμαι τόσο κοντά σε άτομα που μόνο με έκριναν.
Δεν είχα άλλη επιλογή! Αυτή ήταν επιλογή μου και δεν το μετανιώνω, αλλά ελπίζω κάποια άτομα να δουν το άρθρο μου και να καταλάβουν το τι συνέβαινε εκείνη την περίοδο.
Δεν ήταν όμως, μόνο αυτά. Ήμουν Τρίτη λυκείου και η πίεση επιδεινωνόταν από το αιώνιο άγχος των τελειόφοιτων μαθητών που λέγεται «Παγκύπριες Εξετάσεις». Ήταν σαν να ήταν όλα εναντίον μου…
Παρόλα αυτά είχα βάλει πείσμα! Πέρασα στη νομική σχολή, που ήταν και ο στόχος μου και συνέχισα την ζωή μου, παρ’όλη την πίεση που δεχόμουν για τα κιλά μου και κάποιες σωματικές επιπτώσεις, που είχα από την μεγάλη απώλεια κιλών, για ένα χρονικό διάστημα.
Έτσι μια μέρα, πήρα την μεγάλη απόφαση. Στην προσπάθεια μου να δω τι ακριβώς μου συνέβαινε, έψαξα στο διαδίκτυο διάφορές πληροφορίες και κάποια στιγμή εμφανίζεται μπροστά μου μια φωτογραφία της γνωστής Νανάς Καραγιάννη, η οποία ήταν σε μεγάλο βαθμό, η αιτία της αλλαγής μου. Χωρίς να θέλω να προσβάλω τη συγκεκριμένη γνωστή παρουσιάστρια, η πάσα αλήθεια είναι ότι το θέαμα ήταν αποτρόπαιο. Είπα στον εαυτό μου ότι δεν πρόκειται να του επιτρέψω να φτάσω σ’αυτή την κατάσταση.
Μια φωτογραφία της, ίσως να σας κάνει να καταλάβετε για τι ακριβώς εννοώ:
Ευτυχώς ο εγωισμός, το πείσμα και η δυναμικότητα μου, σε εκείνη την φάση της ζωής μου με βοήθησαν πάρα πολύ!
Έτσι ξεκίνησε μια μεγάλη προσπάθεια να αλλάξω με την καθοδήγηση, αρχικά κάποιων διατροφολόγων και τελικά τα κατάφερα. Όλη αυτή η ιστορία με έκανε ακόμα πιο δυνατή και άλλαξα αρκετά τον τρόπο ζωής μου. Λάτρεψα την γυμναστική, η οποία και αποτελεί την πιο σημαντική ώρα της μέρας μου, στράφηκα σε ένα υγιεινό τρόπο ζωής και πλέον είμαι στα καλύτερα μου.
Αυτό, όμως, δεν θα συνέβαινε αν δεν είχα το πείσμα να αλλάξω. Ο αυτοέλεγχος μου με οδήγησε στην κατάσταση που έχω περιγράψει και αυτός μαζί με το πείσμα και τον εγωισμό μου, με έβγαλαν από αυτή την κατάσταση. Πλέον έχω αλλάξει, λατρεύω τον τρόπο ζωής μου και νιώθω περήφανη που κατάφερα σταδιακά να πετύχω όλους τους στόχους που είχα βάλει.
Αυτό που θέλω να σας συμβουλεύσω είναι ότι η προσπάθεια σας να χάσετε κιλά θα πρέπει να γίνει σταδιακά και με ιδιαίτερη προσοχή. Μην προσπαθήσετε εν όψει καλοκαιριού, να χάσετε ραγδαία κιλά, γιατί υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι – τόσο ψυχολογικοί όσο και σωματικοί.
Να κάνετε την γυμναστική και διατροφή τρόπο ζωής και όχι αγκαρία. Είναι πολύ σημαντικό να σέβεσαι το σώμα σου και μόνο αν δεν αρέσει σε εσένα, τότε να προσπαθήσεις να το βελτιώσεις.
Κανένας άλλος δεν το αξίζει πέρα από εσένα!
Δες επίσης: 8 πράγματα που οι γυναίκες πιστεύουν λανθασμένα ότι αρέσουν στους άντρες!