Σας έχει συμβεί απλά να μην έχετε έφεση για κάτι καινούριο και πρωτότυπο; Πού είναι η έμπνευση όταν την χρειάζεσαι;
Θα μου πείτε ”Εε εντάξει, ξεκινήσαν τα μαθήματα, άρχισε το διάβασμα, ξυπνάς από το πρωί και έρχεσαι βράδυ σπίτι, εξουθενωμένος/η και πεινασμένος/η”. Αλήθεια είναι, αλλά και πάλι δεν είναι δικαιολογία. Όταν σου λείπει η έμπνευση, πολύ απλά το χαρτί σου μένει άδειο.
Μετά από πολύ σκέψη όμως θα ήθελα να σκαλίσω το θέμα της αλλαγής.
Ο άνθρωπος εκ φύσεως δεν μπορεί να μείνει στάσιμος σε καμιά πτυχή της ζωής του. Η αλλαγή έρχεται οικιοθελώς αλλά και μη οικιοθελώς καμιά φορά λόγω καταστάσεων, εμπειριών και ανθρώπων. Σκεφτείτε το. Γεννιόμαστε, σιγά-σιγά μεγαλώνουμε, αλλάζουμε πολλά περιβάλλοντα ανάλογα με τις διάφορες φάσεις που περνούμε, ώσπου είμαστε πλέον αρκετά ώριμοι και ανεξάρτητοι για να εγκατασταθούμε κάπου για το υπόλοιπο της ζωής μας.
Σημασία έχει όμως το ταξίδι, λένε. Έχει τόση πολλή σημασία όμως; Όλοι ξέρουμε ότι η μεγαλύτερη περίοδος αλλαγών είναι όταν μπαίνουμε στην εφηβία. Είναι αυτή η τρομακτική φάση που γεμίζεις σπυράκια, τα νεύρα σου είναι στην τσίτα και σου φταίνε οι πάντες και τα πάντα. Είναι η φάση που γίνονται διάφορα στον οργανισμό και μας προκαλεί τόσο εξωτερικές όσο και εσωτερικές αλλαγές. Τις εξωτερικές όλοι τις ξέρουμε, γιατί όλοι κάναμε βιολογία και όλοι τα έχουμε περάσει στην πραγματική ζωή. What about the internal changes though?
Σε ένα κόσμο που συνεχώς εξελίσσεται, ένα πράγμα είναι σταθερό: η αλλαγή.
Πολύ απλά τίποτα δεν μένει το ίδιο. Ούτε και εμείς. Και σαν ανθρώπινα όντα, καλούμαστε να προσαρμοστούμε σε κάθε αλλαγή που προκύπτει. Αυτό που κανείς δεν μας προειδοποίησε όμως είναι ότι όχι μόνο θα πρέπει να προσαρμοστούμε, αλλά ότι θα πρέπει αλλάξουμε και εμείς. Το ρίσκο της αλλάγης είναι μεγάλο αφού κάποιοι απο εμάς αλλάζουν προς το καλύτερο και κάποιοι άλλοι προς το χειρότερο. Έτσι φαίνεται.
Άλλο το ”φαίνεσθαι” και άλλο το ”είναι” όμως. Πώς θα ξέρουμε εμείς ποιο είναι το φαίνεσθαι και ποιο το είναι; Πώς θα καταλάβουμε ποια αλλαγή πρέπει να αποδεχτούμε; Εδώ είναι που βάζουμε σε εφαρμογή την κριτική μας σκέψη. Πρέπει εμείς, μέσα από τις εμπειρίες μας και το χαρακτήρα μας, να κρίνουμε τι είναι καλό για εμάς και τι όχι. Πρέπει να διαλέγουμε τους ανθρώπους που θα είναι στη ζωή μας προσεκτικά, γιατί η κακία και ο φθόνος είναι παντού. Η διπλοπροσωπία είναι ένα καθημερινό φαινόμενο πλέον και όταν εμπιστευόμαστε εύκολα, πληγωνόμαστε και εύκολα. Γι’ αυτό πρέπει να προστατεύουμε την καρδιά μας.
Η συμβουλή μου είναι να αγαπάμε και να δίνουμε όλο μας τον εαυτό σε άτομα που το αξίζουν, αλλά και να κρατάμε ένα μικρό κομματάκι για μας.
Όταν πλέον συνειδητοποείς ότι τίποτα δεν μένει το ίδιο, τι κάνεις; Πώς αντιδράς; Η Αποδοχή είναι η μια λύση.
Αποδέχεσαι ότι ορισμένα πράγματα άλλαζουν και κυλάς με το ρεύμα. Αποφεύγεις τις αντιδράσεις γενικότερα, και προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου πως η αλλαγή είναι κάτι απόλυτα φυσικό. Άλλωστε και ο ίδιος μας ο εαυτός αλλάζει, χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Μπορεί να μην βλέπεις τις αλλαγές πάνω σου, αλλά σίγουρα τις βλέπουν οι άλλοι.
Προχωράς με τη ζωή σου λοιπόν, με νέα δεδομένα. Είναι εύκολο όμως θα μου πείτε; Όχι θα έλεγα εγώ. Όταν οι αλλαγές αφορούν εσένα, φίλους ή οικογένεια, δεν είναι εύκολο. Πρέπει να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να κρίνουμε έαν η αλλαγή αξίζει να γίνει αποδεκτή. Εάν οφελεί κάποιον ή κάτι τότε ναι. Είναι καλή και επιθυμητή αλλαγή.
Πρέπει να αφήσεις το παρελθόν και να ζήσεις στο παρόν.
Η Απόρριψη είναι η άλλη λύση.
Το να απορίψεις κάτι ή κάποιον είναι πολύ δύσκολο. Θέλει πολύ σκέψη. Πρέπει να λάβεις υπόψη σου τις επιπτώσεις σε ‘σένα και στους γύρους σου. Εάν απορριφθεί η αλλαγή, θα χάσεις κάτι; Ή θα βγεις κερδισμένος; Είναι ένα ρίσκο και ένα πολύ μεγάλο βήμα για όσους έχουν το θάρρος να το κάνουν. Ίσως με αυτή σου την απόφαση απελευθερωθείς όμως.
Όλα τα αρνητικά συναισθήματα, σκέψεις και πράξεις θα εξαφανιστούν και τη θέση τους πάρει η ανακούφιση και η ηρεμία. Η γαλήνη με τον εαυτό σου. Υπάρχει όντως κάτι καλύτερο εκτός του να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου; Δεν νομίζω. Από εκεί πηγάζει η αυτοπεποίθηση και η σιγουριά. Ο δυναμισμός και η ανεξαρτησία. Όταν νιώθεις και τα έχεις καλά με τον εαυτό σου, όχι με τους άλλους.
Γι’ αυτό όταν έρχεστε αντιμέτωποι με αλλαγές, προτού αντιδράσετε και βγάλετε συμπεράσματα, κάντε ένα βήμα πίσω και ρωτήστε τον εαυτό σας: Είμαι εντάξει; Νιώθω καλά; Αλλάζει κάτι μέσα μου; Εάν η απάντηση είναι όχι, τότε πρέπει να το σκεφτείτε πολύ και να φτάσετε είτε μόνοι σας, είτε με τη βοήθεια άλλων σε μια λύση που θα σας κάνει να νιώθετε καλά. Εάν η απάντηση είναι ναι, τότε να υποδεχτείτε τις αλλαγές και να τις περιπτύξετε.
Εξάλλου, τίποτα δεν μένει στάσιμο. Αλλιώς ο κόσμος μας θα ήταν βαρετός και άθλιος.
Δες επίσης: 15 σημάδια πως σαμποτάρεις τον εαυτό σου, χωρίς να το καταλαβαίνεις!
