Από όταν ήμασταν μικρά παιδιά, είτε ο κοινωνικός περίγυρος (γονείς,παππούδες, γιαγιάδες, θείοι, ξαδέρφια), είτε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είτε γενικά όλα αυτά μαζί (ο καθένας για το δικό του λόγο), μας επηρεάζουν.
Είναι σαν να μας λένε συνεχώς “σπούδασε, σπούδασε, σπούδασε!“.
Εμείς ως μικρά ανώριμα παιδάκια αντιδράμε.
Όπως πάντα, σαν τα κακομαθημένα μωρά, για να τους πάμε κόντρα μπορεί να μη διαβάζουμε όσο πρέπει ή μπορεί και να διαβάζουμε για να πετύχουμε τους στόχους και τα όνειρά μας. Και τότε έρχεται η ανταμοιβή των κόπων μας και η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων πως εσύ, ναι εσύ κύριε/δεσποινίς πέρασες στο Πανεπιστήμιο και στη σχολή, που τόσο ονειρευόσουν όλα αυτά τα χρόνια. Ή απλά από θέμα τύχης πέρασες σε ένα πανεπιστήμιο, παρόλο που δεν διάβασες (και να μην πέρασες κάπου, μην αγχώνεσαι, δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου).
Χμμμ… Τώρα αρχιζουν τα καλάάά!
Γέμισε βαλίτσες με υλικά αγαθά – ξέρεις ρούχα παπούτσια και ό,τιδηποτε θέλεις να πάρεις μαζί σου για να σου θυμίζει το πατρικό σου σπίτι. Ξέρω πως αν ήταν στο χέρι σου, θα έπαιρνες ολόκληρο το σπίτι μαζί σου (και τη μαμά σου για να σου μαγειρεύει) αλλά και με σκέψεις, όνειρα και σχέδια για μία καινούρια ζωή που αρχίζει να ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια σου.
Αυτή την καινούρια αρχή θα μπορούσαμε να την παρομοιάσουμε με ένα τρένο, που τρέχει προς τον πιο μαγικό προορισμό…
Κι εσύ πρέπει να πηδήξεις μέσ’ στο τρένο! Τρέξε λοιπόν τρελέ μου επιβάτη, φόρα τη ζώνη σου και αφέσου σ’ αυτό το μαγικό ταξίδι που ονομάζεται φοιτητική ζωή... Ξέρεις πολύ καλά πως το πανεπιστήμιο είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας κι εκεί μέσα θα γνωρίσεις πολύ κόσμο (και καλό και κακό)… Θα κάνεις πραγματικές φιλίες που θα κρατήσουν μια ζωή, αλλά και κάποιες που θα υπάρχουν δίπλα σου, απλά για το προσωπικό τους συμφέρον (αυτές προσπάθησε πάντα να τις βγάζεις από τη ζωή σου, δεν σου προσφέρουν τίποτα). Θα πιεστείς, θα βαρεθείς, θα κουραστείς, θα κλάψεις, θα κάνεις πολλές πολλές τρέλες, που θα τις θυμάσαι μετά από χρονια και θα γελάς. Όμως σίγουρα αξίζει τον κόπο, την κούραση και τα ξενύχτια (όχι όταν ξενυχτούσες στα clubs, αλλά όταν ξενυχτούσες για να διαβάζεις).
Και βάλε στόχο όταν θα φεύγεις από το μέρος που σπούδαζες και φτιάχνεις τις βαλίτσες σου, αυτή τη φορά τα όνειρα και οι στόχοι που είχες βάλει τότε, να πραγματοποιήθηκαν και με το παραπάνω!!
Θα σας συμβούλευα λοιπόν να τολμάτε, να μην φοβάστε, μην μετανοιώνετε για τίποτα και ζήστε την κάθε σας ημέρα σαν να ηταν η τελευταία!
Αφιερωμένο στην αδερφή μου Ειρήνη που δίνει Πανελλήνιες φέτος…
Δες επίσης: Γιατί εμείς οι φοιτητές είμαστε για τα δύσκολα!
