Μπορεί την «Κάλια», ή κατά κόσμον Καλλιόπη Δημητρίου, να συνηθήσαμε να τη βλέπουμε στη σειρά ως το «μωρό» της οικογένειας Τάκκου, αυτό όμως, δεν σημαίνει ότι έμεινε έτσι.
Τα χρόνια περνούν και το -τότε 7χρονο- κοριτσάκι, μεγάλωσε και έγινε μία πανέμορφη γυναίκα! Είναι πλέον 24 ετών και έχει ολοκληρώσει τις σπουδές της ως ψυχολόγος!
Εμείς, τη βρήκαμε μέσω διαδικτύου (αφού μόνο αυτό μας επιτρέπει η covid εποχή) και κάναμε μια συζήτηση μαζί της. Τη ρωτήσαμε, λοιπόν, τι θυμάται από την αγαπημένη σειρά «Οι Τάκκοι», αν είναι ανοικτή σε ενδεχόμενο remake της σειράς και γενικότερα μάθαμε τι κάνει πλέον το κορίτσι με την αξέχαστη ατάκα «παπά, θέλω μόπαϊλ!».
Δες όσα μας είπε η Κάλια στην πιο κάτω συνέντευξη:
Σήμερα, η αγαπημένη μας Κάλια, όπως αναφέραμε και πιο πάνω, είναι 24 ετών και κάνει μεταπτυχιακές σπουδές, στον τομέα της Θετικής Ψυχολογίας, στο Πανεπιστήμιο του Maastricht της Ολλανδίας.
Παράλληλα, εργάζεται στο Positive Psychology, ενώ έχει και τις δικές της σελίδες σε Facebook και Instagram, με το όνομα “Mind your happiness”, μέσα από τις οποίες μοιράζεται γνώσεις και συμβουλές σχετικά με την καλοζωία και ψυχική υγεία!
– Θυμάσαι πώς πήρες τον ρόλο της «Κάλιας» στη σειρά;
«Αν και πολύ μικρή, πρέπει να ήμουν 7 χρονών όταν ξεκίνησαν τα γυρίσματα, θυμάμαι έντονα το τι προηγήθηκε! Το όνειρο μου -τότε- ήταν να γίνω ηθοποιός και η μαμά μου με έγραψε σε ένα θεατρικό εργαστήρι.
Θυμάμαι ότι χρειάζονταν ένα μικρό κοριτσάκι για ένα φιλμάκι και πήραν εμένα, το μόνο που θυμάμαι καλά είναι ότι γυρίστηκε έξω από την Αρχιεπισκοπή και απλά έπρεπε να περπατώ ανέμελα – εύκολο! Εκ των υστέρων, η ίδια παραγωγή μου ζήτησε να παίξω σε μια σκηνή στο «Ούνα φάτσα ούνα ράτσα» και στη συνέχεια μου ήρθε η πρόταση για τους Τάκκους!»
– Οι γονείς σου πώς αντέδρασαν μ’ αυτό;
«Απ’ όσο θυμάμαι οι γονείς μου προβληματίστηκαν αρκετά για να πάρουν την απόφαση, αλλά όταν με ρώτησαν και είδαν τον ενθουσιασμό μου (περισσότερο όταν έμαθα ότι στο σπίτι υπάρχει πισίνα και σκυλάκι, που αυτό εξαφανίστηκε από το πρώτο γύρισμα λόγω θόρυβου) άφησαν τους προβληματισμούς τους στην άκρη και δέχτηκαν να το δοκιμάσουμε!
Βέβαια, δέχτηκαν με τον όρο ότι τα γυρίσματά μου θα γίνονταν μόνο τα απογεύματα για να μην επηρεάζονται τα μαθήματα μου στο σχολείο, κάτι που η παραγωγή δέχτηκε χωρίς ενδοιασμούς.»
– Ποια ήταν η πιο χαρακτηριστική σκηνή που θυμάσαι μέχρι σήμερα; Θυμάσαι και τι γινόταν πίσω από τις κάμερες;
«Οι πιο χαρακτηριστικές στιγμές που θυμάμαι είναι -φυσικά- η πρώτη-πρώτη μου σκηνή. Έπαιζα με το περιβόητο σκυλάκι της γειτόνισσας (για πρώτη και τελευταία φορά)! Άλλη μια σκηνή που αγαπώ είναι αυτή των «γενεθλίων» μου, που φέρανε μεγάλο φουσκωτό στο σπίτι και πόνυ, αλλά και αρκετά ακόμα όπως όταν πήγαμε στο water park με τον Χρίστο (Σωτηράκη) και διαγωνιζόμασταν για το ποιος θα ανέβαινε γρηγορότερα το «πορτοκάλι», την κρουαζιέρα στην Αίγυπτο, όπου έμαθα τι είναι το καζίνο και παίζαμε ασταμάτητα στα μηχανάκια με τον Χρίστο!
Όσο για τις στιγμές πίσω από τις κάμερες, θυμάμαι ότι βρίσκαμε διάφορα παιχνίδια με τον «Σωτηράκη», όπως π.χ. το ποιος έκανε τα πιο πολλά λάθη (επειδή ο Χρίστος βαριόταν και έτσι αντιμετοπίζαμε τα πολύωρα γυρίσματα σαν παιχνίδι). Θυμάμαι επίσης, ότι όταν έλειπε η μητέρα μου από τα γυρίσματα με πρόσεχε η «γιαγιά Τότα», δηλαδή η αείμνηστη Βάνια Κωνσταντίνου. Ήταν πολύ γλυκός άνθρωπος, την είχα σαν πραγματική μου γιαγιά. Είχα, επίσης, μεγάλη αδυναμία στον τηλεοπτικό μου αδελφό «Μάικ» (Πέτρο Πέτρου), με τον οποίο κρατάμε επαφή μέχρι και σήμερα!»
– Πριν λίγο καιρό είδαμε ένα reunion από τους ηθοποιούς της σειράς «Οι Τάκκοι», όπου παρευρέθηκες κι εσύ. Πώς ήταν να βλέπεις όλους αυτούς του ανθρώπους μετά από τόσα χρόνια; «Έπεσε καθόλου στοτραπέζι» η πρόταση για remake; Εσύ θα ήσουν «ανοιχτή» σε κάτι τέτοιο;
«Ναι έγινε το καλοκαίρι, συγκινήθηκα πολύ όταν τους είδα όλους ξανά, μετά από τόσα χρόνια! Με αναγνώρισαν σχεδόν αμέσως και με υποδέχτηκαν με πολλή αγάπη.
Είναι αλήθεια ότι τα remake παλιών αγαπημένων σειρών είναι trend και πιστεύω πως ο κόσμος θα αγκαλιάσει κάτι τέτοιο, οπότε δεν το αποκλείω! Για ‘μένα θα ήταν μια πολύ μεγάλη πρόκληση, αφού έχω απομακρυνθεί πολύ από τον χώρο και για πρακτικούς λογούς, αφού δεν βρίσκομαι πλέον μόνιμα στην Κύπρο. Ποτέ δεν λέω ‘όχι’ σε προκλήσεις, οπόταν αν η παραγωγή αποφασίσει να κάνει remake και με καλέσει… θα τα ζυγίσω όλα και θα αποφασίσω!»
– Πώς διαχειρίστηκες τη δημοσιότητα σε μία τόσο τρυφερή ηλικία; Ένιωσες ποτέ ότι ίσως σε κάποια στιγμή «καβάλησες το καλάμι»; Τι «γεύση» σου άφησε η συμμετοχή σου στη σειρά;
«Το να διαχειριστώ τη δημοσιότητα -σε τόσο μικρή ηλικία- ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι της συμμετοχής μου στη σειρά. Δεχόμουν πολλά πειράγματα στο σχολείο και στον δρόμο! Στην αρχή με ενοχλούσε, αλλά γρήγορα, ευτυχώς, το συνήθισα. Μέχρι και τώρα φίλοι μου, μου λένε με την πιο τσιριχτή τους φωνή το γνωστό «παπά θέλω μόπαϊλ».
Δεν πιστεύω πως «καβάλησα το καλάμι» σε καμιά φάση. Αντιθέτως, δεν απολάμβανα τη διασημότητα και ντρεπόμουν πολύ που με αναγνώριζε ο κόσμος παντού! Πιστεύω πως οι γονείς μου διαχειρίστηκαν πολύ σωστά την όλη κατάσταση, ήταν δίπλα μου σε κάθε στιγμή. Η σειρά μου άφησε μια πολύ γλυκιά γεύση από όμορφες σχέσεις και αναμνήσεις, αφού έπαιρνα πολλή αγάπη από όλη την παραγωγή!»
