Το άρθρο αυτό βασίζεται σε αληθινό περιστατικό.
Το καλοκαίρι του 2014 είχα την ευκαιρία να εργαστώ ως συνοδός σε καλοκαιρινή σχολή (summer school), στην οποία συμμετείχαν παιδάκια διαφόρων ηλικιών.
Χάρη στην μεγάλη μου αγάπη προς τα παιδιά, είχα καταφέρει να συνδεθώ αρκετά μαζί τους.
Ένα συνηθισμένο πρωινό λοιπόν, όπου περίμενα μέχρι να έρθουν όλα τα παιδάκια της δικής μου ομάδας για να ξεκινήσουμε το πρόγραμμα μας, άρχισα να συζητώ με αυτά. Τους είχα κάνει την εξής ερώτηση:
“Τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;“
Κάποιες κοριτσίστικες απαντήσεις ήταν όπως τις περίμενα. Δασκάλες, χορεύτριες, νοσοκόμες, τραγουδίστριες και κάποιες αγορίστικες απαντήσεις… Γιατροί, επιχειρηματίες, πιλότοι, αστυνομικοί.
Ένα από τα αγοράκια όμως, 10 χρονών δεν μου είχε απαντήσει και καθόταν σκεφτικό στα σκαλιά, λίγο πιο μακριά μας. Πήγα κοντά του να τον ρωτήσω αν είναι καλά και για το αν θα μας έλεγε και εκείνο τι ήθελε να γίνει όταν μεγαλώσει:
-Εγώ κυρία όταν μεγαλώσω θέλω να φτιάξω ένα μεγάλο κατάστημα! (γύρισε τελικά και μου είπε)
-Και τΙ θέλεις να πουλάς στο κατάστημα αυτό; (Τον ρώτησα)
-Μα δεν θα πουλώ κάτι κυρία..
-Τι θα κάνεις τότε;
-Θα δίνω σε όλους τους ανθρώπους μικρές και μεγάλες ιδέες.
-Ιδέες; Σχετικά με τι; (ρώτησα με απορία εγώ)–Θα τους δίνω ιδέες για το πώς να γίνονται πιο καλοί άνθρωποι, να μην κάνουν άλλα κακά στο κόσμο και να σταματήσουν τους πολέμους. Θα τους δίνω ιδέες για το πώς να έχουν ευτυχία στη ζωή τους και να αγαπούν όλους τους άλλους! Για το πώς να βοηθούν τα φτωχά παιδάκια και το πώς να κάνουν χαρούμενα τα άρρωστα παιδάκια. Θέλω να δίνω ιδέες για να μάθουν οι άνθρωποι την αγάπη… Και κυρία, δεν θα τις πουλώ τις ιδέες μου, θα τις χαρίζω στους ανθρώπους. Γιατί θυμάμαι στο σχολείο ότι η δασκάλα μας είπε ότι όταν χαρίζεις κάτι, χαρίζεις μαζί του και χαμόγελα…
Ότι και να έλεγα θα ‘ταν λίγο μπροστά σ’αυτά που μόλις είχα ακούσει. Συγκινημένη, του είπα απλά ένα “Μπράβο αγάπη μου“.
Μπράβο σε ένα παιδάκι που αν και τόσο μικρό είναι τόσο μεγάλο..! Μερικές φορές σκέφτομαι πως εκείνη η αθωότητα, εκείνη η ομορφιά της ψυχής ενός μονάχα παιδιού μπορεί να μας σώσει εμάς και τον κόσμο μας. Επειδή εμείς οι “μεγάλοι” εκείνα όλα που σκέφτεται και έχει ένα παιδάκι στην ψυχή του, εμείς τα χάσαμε, τα μπλέξαμε με το χρήμα, το άγχος, τους γοργούς ρυθμούς του σήμερα,την αλλοτρίωση, το μίσος και την απάτη.
Εμείς είμαστε αυτοί που έχουμε πια ξεχάσει την αγάπη και ένα παιδάκι έρχεται να μας βάλει στη θέση μας, να μας διδάξει τι σημαίνει αυτή η υπέροχη λέξη.
Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να υιοθετήσουμε όλοι τις ιδέες του 10χρονου αγοριού.
Ας γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και ας μάθουμε επιτέλους να αγαπούμε όπως αγαπά ένα μικρό παιδί!
Δες επίσης: Μια συγκινητική ιστορία: Η Δασκάλα και ο Μικρός Teddy Stoddard
