Ο χειμώνας του 1891 ήταν πολύ βαρύς στην πολιτεία New England των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Έτσι, οι φοιτητές του Springfield YMCA αναγκάστηκαν να περιοριστούν σε παιχνίδια σε κλειστούς χώρους. Ποδόσφαιρο, rugby, baseball και άλλα δημοφιλή αθλήματα της εποχής ήταν αδύνατο να λάβουν χώρα σε γήπεδα γεμάτα χιόνι.
Έτσι, ο δόκτωρ Luther Gullick, επικεφαλής του γυμναστικού συλλόγου του πανεπιστημίου έδωσε εντολή στον γυμναστή James Naismith να δημιουργήσει ένα άθλημα που να μπορεί να παίζεται σε κλειστούς χώρους προκειμένου να κρατηθούν οι αθλητές σε φόρμα και να μην είναι “βάρβαρο”.
Ο γεννημένος στον Καναδά γυμναστής σαν πρώτο βήμα εξέτασε τα δημοφιλή αθλήματα της εποχής (rugby, hockey, baseball, american football, ποδόσφαιρο) και αρχικά συμπέρανε πως μια μπάλα σαν αυτή του ποδοσφαίρου θα ήταν η πιο ασφαλής.
Ακολούθως πρόσεξε πως η περισσότερη φυσική επαφή ανάμεσα στους παίκτες γινόταν ενώ κουβαλούσαν την μπάλα έτσι αποφάσισε πως στο παιχνίδι του επιτρέπονταν μόνο οι πάσες. Σαν τελική παρατήρηση αποφάσισε να μειώσει όσο γίνεται την σωματική επαφή.
Το “τέρμα” θα παρέμενε αφρούρητο και το τοποθέτησε ψηλά, πάνω από τα κεφάλια των παικτών. Για να σκοράρουν λοιπόν θα έπρεπε να ρίχνουν την μπάλα σε 2 καλάθια που το καθένα βρισκόταν στις 2 άκρες του γηπέδου.
Έτσι γεννήθηκε το “Basketball”, η καλαθόσφαιρα όπως τη μάθαμε εμείς!
Ο Naismith έγραψε τους πρώτους 13 κανόνες και το πρώτο παιχνίδι παίχτηκε τον Δεκέμβρη του ίδιου έτους.
